Kayıtlar
Kadın
olmak yani anne olmak çok zordur.Zorluğu kadar güzel şeydir.Annemiz
bizi büyütür o bizim için herşeyin en iyisini ister ama biz onu düşünmeyiz bile.Peki niye?
hiç sordunuz mu kendinize ,hiç düşündünüz mü annemiz neden hep anneler gününde aklımıza
gelir diye.Hiç aklınıza gelmedimi bir gün sizinde unutulacagınız.Evet insan oğlu böyledir ilk
önce kendi başına gelmesi gerekir ,kendi başına gelince anlar herşeyi ama iş şten geçmiş
olur .Herkes anne kokusunu özeler beklerki annesi onu öpsün, başını okşasın.ne güzel şeydir
insanın annesinin olması, ne güzel şeydir ki anne olmak çocuğuna baktıkça kendini görmek.
Ne umutla büyütür anne çcuğunu,onun için ne hayaller kurar ama bi bakmışsındır ki
çocuğun yanında yok.seni bırakıp kendi hayallerinin peşinden gitmiştir ama sn onu hiç
bırakmamıştın , kendin yemeyip ona yedirmiştin onun için herşeyden vaz geçmiştin ama o kendi hayalleri için seni bırakıp gitmişti giderken hç düşünmemşti bile .Anca bayramdan bayrama görmişsündür çocuğunu gün gelir bayramlardada gelmez olur bir telefonla yetinmeye çalışırsın,her telefonun çaldığında kalbin duracakmış gibi olur, ve aramamaya başlar çünkü oda kendi çocuğunun derdine düşmüştür.gün gelir hastalanırsın,yataklara düşersin çocuğunu yanında istersin ,herkes gelir ama çocuğun öldükten sonra gelir.Onun yüzünü göremeden gözlerini yumarsın onu göremeden kara toprağa girersin.ve çocuğun senin yaşına gelir. Artık senin yerini çocuğun almıştır ve onunda çocuğu elinden uçar gider uzaklara bir arar iki arar aramamaya başlar.Ve işte ozaman anlamışsındır annenin seni nekadar çok özlediğini,bir annenin çocuğunu görmeden yaşayamayacağını ama iş işten geçer bir anne .ocuğunun hasretiyle ölmüştür.kendi
başına gelince anlamışsındır herşeyi ve anlamışsındır ki çocuğununda senin örnek aldığını ,ölümün çok yakınlarda bir yerlerde olduğunu.Anneni istersin onun omzunda ağlamayı ama sen onu terk etmiştin istememiştin.
İşte sen şimdi hem anne sevgisizliğinden hemde çocuğunun hasretiyle ölmeye başlamışsındır. (alıntı)
bizi büyütür o bizim için herşeyin en iyisini ister ama biz onu düşünmeyiz bile.Peki niye?
hiç sordunuz mu kendinize ,hiç düşündünüz mü annemiz neden hep anneler gününde aklımıza
gelir diye.Hiç aklınıza gelmedimi bir gün sizinde unutulacagınız.Evet insan oğlu böyledir ilk
önce kendi başına gelmesi gerekir ,kendi başına gelince anlar herşeyi ama iş şten geçmiş
olur .Herkes anne kokusunu özeler beklerki annesi onu öpsün, başını okşasın.ne güzel şeydir
insanın annesinin olması, ne güzel şeydir ki anne olmak çocuğuna baktıkça kendini görmek.
Ne umutla büyütür anne çcuğunu,onun için ne hayaller kurar ama bi bakmışsındır ki
çocuğun yanında yok.seni bırakıp kendi hayallerinin peşinden gitmiştir ama sn onu hiç
bırakmamıştın , kendin yemeyip ona yedirmiştin onun için herşeyden vaz geçmiştin ama o kendi hayalleri için seni bırakıp gitmişti giderken hç düşünmemşti bile .Anca bayramdan bayrama görmişsündür çocuğunu gün gelir bayramlardada gelmez olur bir telefonla yetinmeye çalışırsın,her telefonun çaldığında kalbin duracakmış gibi olur, ve aramamaya başlar çünkü oda kendi çocuğunun derdine düşmüştür.gün gelir hastalanırsın,yataklara düşersin çocuğunu yanında istersin ,herkes gelir ama çocuğun öldükten sonra gelir.Onun yüzünü göremeden gözlerini yumarsın onu göremeden kara toprağa girersin.ve çocuğun senin yaşına gelir. Artık senin yerini çocuğun almıştır ve onunda çocuğu elinden uçar gider uzaklara bir arar iki arar aramamaya başlar.Ve işte ozaman anlamışsındır annenin seni nekadar çok özlediğini,bir annenin çocuğunu görmeden yaşayamayacağını ama iş işten geçer bir anne .ocuğunun hasretiyle ölmüştür.kendi
başına gelince anlamışsındır herşeyi ve anlamışsındır ki çocuğununda senin örnek aldığını ,ölümün çok yakınlarda bir yerlerde olduğunu.Anneni istersin onun omzunda ağlamayı ama sen onu terk etmiştin istememiştin.
İşte sen şimdi hem anne sevgisizliğinden hemde çocuğunun hasretiyle ölmeye başlamışsındır. (alıntı)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder