ANNELERiN ÇOCUKLARI

ANNELERiN ÇOCUKLARI

“Anne olmak nasıl bir duygu?” sorusunun cevabını bir anne nasıl verir dersiniz? “Harika”, “Çok güzel”, “Süper”, “Dünyanın en güzel duygusu…”

Anne adayı bebeğinin olacağını öğrendiği ilk andan itibaren bu farklı duyguları hissetmeye başlar. Ay ay bebeğinin gelişimini heyecanla takip eder ve endişelerle karışan duyguları bebeğini ilk kucağına alacağı ana kadar yoğun bir biçimde hisseder.
Tabiî ki özel bir duygu annelik ve yanında getirdiği yük ağır.. Bebeklikten başlayıp çocuğun gün gün gelişimine kadar devam edecek kaygılı bir yol aslında..
Peki zor olan ne? Çocuğu büyütmek mi yoksa neyin doğru olduğunu bulmaya çalışmak mı? Aslında anne adaylığından itibaren karmaşık bir süreç olduğu kabul edilebilir ancak temel sorun şu ki: Anne ve çocuk ayrı birer BİREY!!

Bahsetmek istediğim şu ki: ANNE BAĞIMLILIĞI giderek artan bir sorun olmaya başladı..
9 yaşına gelmiş annesi ile uyuyan çocuklar… Annesine sormadan karar alamayanlar… Yaşadıkları hayatı annesi ile bir gören ANNESİZ hiç bir şey yapmayan çocuklar…
Çocuğunuz bunun gibi yada buna yakın davranışlara sahipse bunu gerçekten düşünmenin zamanı gelmiş demektir..
2 yaşından itibaren çocuklar bazı işleri kendi başlarına yapmak isterler ve bu konuda ısrarcı davranırlar. Yaşına uygun olarak çocuğun bazı işleri kendi başına yapması için fırsat tanımak ve çocuğu desteklemek gerekir. 3-4 yaş çocukları kendi başlarına ya da az destekle yemek yemek, giyinmek, oyuncaklarını toplamak, el yüz yıkamak, tuvalet ihtiyacını uygun şekilde gidermek gibi işleri yapabilirler. Bu becerilere sahip olan bir çocuğa işini kendi başına yapması konusunda İZİN VERMEMEK, ONUN YERİNE HERŞEYİ YAPMAK çocuğun anneye olan bağımlılığını arttırdığı gibi özgüvenini de olumsuz yönde etkiler. Bağımlı çocuk annesinin eteğinden ayrılmaz, kısa süreli de olsa yalnız kalamaz, güvensiz ve ürkek davranır, yaşıtlarıyla ilişki kurmakta zorlanır, sürekli ağlayan, mızıldanan bir çocuk haline gelir.

3 yaşa kadar normal kabul edilen bağımlılığın bu yaştan itibaren azalması beklenir. Bu yaştan sonra devam eden bağımlılık durumlarında annelerin her şeyden önce çocuklarının artık bakıma muhtaç bir bebek değil de büyümekte olan bir birey olduğunu kabul etmeleri gerekir. Kendi başına yapabileceği işler konusunda desteklemek, yol göstermek, yapabileceği konusunda ona güven vermek, isteklerini dile getirmesi konusunda fırsat vermek gerekir.

BAĞIMLI ÇOCUK YOKTUR ASLINDA BAĞIMLI ANNE VARDIR..

Her çocuk annesinin yanından ayrılmasından huzursuz olur, geri dönüp dönmeyeceği konusunda endişe yaşar. Bağımlılık özelliği devam eden çocuklarda bu endişe diğer çocuklara oranla daha yoğun yaşanmaktadır. Endişenin yüksek olmasının sebebi çocuğun kendisini anne ile bir görmesi kendisini de bağımsız bir birey olarak görmemesidir.

Annesi ile kendisini bir bütün olarak algılar..Çocuğun anne bağımlılığı geliştirmesi doğuştan yada içgüdüsel değildir.. Sonradan annesinin davranışları ile öğrendiği bir süreçtir.. Bu yüzden aslında çocuk değil ANNE BAĞIMLIDIR...

Anneler kendilerine bağımlı çocuklar yetiştirmek istiyorlarsa şunları YAPMALIDIRLAR:

• Her işi çocuğun yerine yapın.

• O dile getirmeden isteklerini anlayın ve yerine getirin.

• Büyüdüğünü kabullenmeyip hala bir bebekmiş gibi davranın.

• Becerilerinin gelişmesi için fırsat tanımayın.

• “Yapamazsın, beceremezsin” diyerek kendi başına yapmakta ısrar ettiği etkinlikleri (yemek yemek gibi) engelleyin.

• Yürüyebildiği halde bebek arabasında ya da kucağınızda taşıyın.

• Sürekli “aman, dur, düşersin” gibi ibareler kullanın.
Yanınızdan hiç ayırmayın..

Tüm annelere.
Sevgi ve ışıkla
KAYNAK: Uzman Psikolojik Danışman YEŞİM CANLI