HAYIR ve ŞER GİZLİDİR..
ANLAYAMAYIZ Bir
zamanlar Afrika'daki bir ülkede hüküm süren bir kral vardı. Kral, daha
çocukluğundan itbaren arkadaş olduğu, birlikte büyüdüğü bir dostunu hiç yanından
ayırmazdı. Nereye gitse onu da beraberinde götürürdü.
Kralın bu arkadaşının
ise değişik bir huyu vardı. İster kendi başına gelsin ister başkasının, ister
iyi olsun ister kötü, her olay karşısında hep aynı şeyi söylerdi:
"Bunda da bir hayır
var!"
Bir gün kralla
arkadaşı birlikte ava çıktılar. Kralın arkadaşı tüfekleri dolduruyor, krala
veriyor, kral da ateş ediyordu. Arkadaşı muhtemelen tüfeklerden birini
doldururken bir yanlışlık yaptı ve kral ateş ederken tüfeği geriye doğru patladı
ve kralın baş parmağı koptu. Durumu gören arkadaşı her zamanki her zamanki
sözünü söyledi:
"Bunda
da bir hayır var!"
Kral
acı ve öfkeyle bağırdı: "Bunda hayır filan yok! Görmüyor musun, parmağım koptu?"
Ve sonra da kızgınlığı geçmediği için arkadaşını zindana attırdı.
Bir yıl kadar sonra,
kral insan yiyen kabilelerin yaşadığı ve aslında uzak durması gereken bir
bölgede birkaç adamıyla birlikte avlanıyordu.
Yamyamlar onları ele geçirdiler ve köylerine
götürdüler. Ellerini, ayaklarını bağladılar ve köyün meydanına odun yığdılar.
Sonra da odunların ortasına diktikleri direklere bağladılar. Tam odunları
tutuşturmaya geliyorlardı ki, kralın başparmağının olmadığını farkettiler. Bu
kabile, batıl inançları nedeniyle uzuvlarından biri eksik olan insanları
yemiyordu. Böyle bir insanı yedikleri takdirde başlarına kötü olaylar geleceğine
inanıyorlardı. Bu korkuyla, kralı çözdüler ve salıverdiler. Diğer adamları ise
pişirip yediler.
Sarayına döndüğünde, kurtuluşunun kopuk parmağı sayesinde
gerçekleştiğini anlayan kral, onca yıllık arkadaşına reva gördüğü muameleden
dolayı pişman oldu. Hemen zindana koştu ve zindandan çıkardığı arkadaşına
başından geçenleri bir bir anlattı. "Haklıymışsın!" dedi. "Parmağımın kopmasında
gerçekten de bir hayır varmış. İşte bu yüzden, seni bu kadar uzun süre zindanda
tuttuğum için özür diliyorum.Yaptığım çok haksız ve kötü birşeydi."
"Hayır" diye karşılık
verdi arkadaşı. "Bunda da bir hayır var." "Ne diyorsun Allah aşkına?"
diye hayretle
bağırdı kral. "Bir arkadaşımı bir yıl boyunca zindanda tutmanın neresinde hayır
olabilir."
"Düşünsene, ben zindanda olmasaydım, seninle birlikte avda
olurdum, değil mi?" Ve sonrasını düşünsene?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder