Gençlerle Anne-Baba İletişiminde Püf Noktalar

GENÇLERLE ANNE BABA İLETİŞİMİNDE PÜF NOKTALAR Gençlerin bir çoğu anne babalarının kendilerini anlamadığını söylerler. “Saçını şöyle tara,kısalt,odanı topla, ders çalış,o arkadaşını hiç beğenmedim. Bilgisayarın başından kalk.Ailemizi layık davranmıyorsun, senden utanıyoruz.Bizi hiç dinlemiyorsun.Biz sizin için çabalıyoruz. Bizim zamanımızda biz çok farklıydık…”benzeri cümleleri bir çok anne-baba çocuklarına söylemiştir… Ebeveynler: “dr bey her daim konuşuyoruz, akıl veriyoruz, ama hiç değişmiyorlar.Çocuğumuza ulaşamıyoruz.Odasına çekiliyor.Bizi dinlemiyor, bizimle konuşmuyor.Ama arkadaşlarıyla çok iyi anlaşıyor.saatlerce konuşuyorlar.Çok üzülüyoruz,ne yapalım?” diye bize sıkça sorarlar… Dikkat edilirse bir iletişim,algılama,anlama,empati sorunu yaşanıyor. Gençler ebeveynlerin kendilerini anlamadığını,ebeveynlerde gençlerin kendilerini anlamadığını ve asi davrandığını söylüyorlar. Ortada bir sorun olduğu kesin. Gençlerin Ailelerinden beklentileri neler? -Gençler artık çocuk olmadıklarının anlaşılmasını istiyorlar. -Kendi gelecekleriyle ilgili konularda;okul,meslek,arkadaş seçimlerinde aşırı müdahaleden hoşlanmıyorlar.seçimleri üzerinde konuşulabileceğini,ama baskı,dayatmadan kaçınılmasını istiyorlar. -Ailelerin anne-baba rolünden fazla çıkmadan kendileriyle” arkadaş gibi” olmalarını talep ediyorlar. Diyorlarki :” bizim bir çok arkadaşımız var,ama bir çok anne babamız olamaz.Onlar anne-baba olarak kalsınlar, ama bize uzak ve otoriter olmasınlar. Bir çok konuyu onlara açabilelim.Konuştuğumuzda bizi dinlesinler,sözümüzü kesmesinler.veya ‘bu ne biçim düşünce, bu ne biçim söz, bu ne biçim davranış, bunu nasıl yaparsın ‘gibisinden tepkilerle bizi soğutmasınlar.” -Giyim-kuşamımıza aşırı bir müdahalede bulunmasınlar. -Ailemizi ilgilendiren bazı konularda bizimde fikrimizi alarak bize değer ve önem verdiklerini hissettirsinler. -Ailelerin kendileri için yaptıkları “maddi-manevi” fedakarlıkları sürekli başlarına kakmalarını istemiyorlar. -Arada bir küçük yanlışlıklar,hatalar yapmalarını çok sorun yapmamalarını bekliyorlar. _Kardeşleri ve arkadaşlarıyla kıyaslanmamak istiyorlar. -Bazen arkadaşlarının kendilerine gelmelerini,kalmalarını; bazen de onların arkadaşlarında olmalarını istiyorlar. -Ebeveynlerin belli aralıklarla okullarına gelip,durumları hakkında öğretmenlerle görüşmeleri Ailelerin gençlerden beklentileri -Anne-babaya saygılı olmaları,seslerini yükseltmemeleri -Okul ve ders sorumluluklarını bilmeleri -Kendilerine pozitif elektrik verecek arkadaşlar seçmeleri -Odalarını derli-toplu tutmaları -kendilerine yalan söylememeleri -Ellerinde olan imkanları iyi kullanıp,değerlerini bilmeleri. -Derslerin yanı sıra;özgüvenli ve girişimci,sosyal olmaları -Saatlerce odalarına,bilgisayar başına kapanmayıp;yemek saatlerinde sofrada olmaları,zaman zaman yanlarında oturup sohbet etmeleri. -Kılık kıyafetde “aşırıya” kaçmamalerı -Okul ve öğretmenleriyle uyumlu olmaları Gençlerle İletişimde On tane Püf noktası öneriyorum Yukarıda özetlediğimiz ,karşılıklı beklenti listeleri aslında bir çok şeyi anlatıyor. Ama daha özet olarak on madde de sıralıyalım. 1- Asla tepkisel davranmayacağız.Öfke kontrolü şart.Şöyle düşüneceğiz:” şu an vereceğim tepki doğruysa,öfkem yatıştıktan sonra da doğrudur. Eğer değilse; yanlış bir davranımdan kendimi sakınmış ve beklemekle doğru yapmış olacağım. 2- İlişkilerimizde hep tutarlı , kararlı ve fakat esneklik payı bırakacağız. 3- Konuşmak için en iyi zamanı seçmeliyiz. Her kesin müsait olduğu; yorgunluğun, uykusuzluğun, açlığın ve diğer ihtiyaçların giderildiği zamanlar seçilmelidir. 4- Sözlerimize eleştirerek,küçümseyerek,onu sigaya çeker bir edayla başlamamalıyız. 5- Konuşma aralarına, çocuklarımızın olumlu özelliklerini serpiştirerek, eleştiri ve beklenti listemizi açıklamalıyız. 6- Çocuklarımız konuşurken başka işlerle asla meşgul olmayıp, onlarla göz teması kurarak ve “canı gönülden” dinlemeliyiz. 7- Gençleri anlamaya yönelik dinlediğimizi göstererek onlara model olmalıyız. 8- Haklı oldukları konuları,kompleks yapmadan dinlemeli,gerekiyorsa özür dilemeliyiz. 9- Her ay rutin “aile meclisi toplantıları” tertiplemeliyiz. Her aile bireyi elinde gündeme katkı sunacağı liste ile gelmeli.Süresi 2 saati geçmemeli ve Tv. Vs asla açık olmamalı. 10- Onların okulllarına gitmeli, öğretmenleriyle temas kurmalıyız.Okul aile işbirliğinin gençlerin kişiliğini, başarılarını artırdığını unutmamalıyız.     Kaynak :Uz.Dr. Nihat KAYA Psikiyatrist