Karar

Karar

 

Yaşlı bir Kızılderili reisi ve torunu kulübenin önünde oturmuş, az ötede birbiriyle boğuşup duran iki köpeği izliyorlardı. Köpeklerden biri beyaz, biri siyahtı ve on iki yaşındaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler dedesinin kulübesi önünde boğuşup duru¬yorlardı. Dedesinin sürekli göz önünde tuttuğu, yanından ayırmadığı iki iri köpekti bunlar. Çocuk, kulü¬beyi korumak için bir köpek yeterli görünürken niye iki köpek olduğunu ve renklerinin neden siyah ve be¬yaz olduğunu anlamak istiyordu. O merakla sordu de¬desine. Yaşlı reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sırtını sıvazladı. "Onlar," dedi, "benim için iki simgedir evlat." "Neyin simgesi?" diye sordu çocuk. "İyilik ile kötülüğün simgesi. Aynen şu gördüğün kö¬pekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli müca¬dele eder durur. Onları seyrettikçe ben hep bunu dü¬şünürüm. Onun için yanımda tutarım onları."
Çocuk, sözün burasında, mücadele varsa, kazana¬nı da olmalı diye düşündü ve her çocuğa has bitme¬yen sorulara bir yenisini ekledi: "Peki, sence hangisi kazanır bu mücadeleyi?". Bilge reis, derin bir gülüm¬semeyle baktı torununa: "Hangisi mi evlat? Ben hangisini daha iyi beslersem!"


http://www.denizplaza.net/?op=hikaye&no=42